EI Cozy Privacy
24 januari, 2025 ✍️ Reinier Ladan
Hi, Reinier hier,
Vorige week verstuurde ik jullie de nieuwsbrief via Substack, en dat is behoorlijk suboptimaal (want nazi’s en algoritmes en privacydingetjes).
Na de verhuizing (alsnog een goede beslissing want bij de vorige oplossing kwam de mail überhaupt niet altijd aan) ben ik ook gelijk op zoek gegaan naar een vervanging, maar de meeste goede vervangers kosten gewoon best wat geld. Geen probleem om dat op te hoesten, maar dat speelt dus nog mee in mijn beslisproces.
Vandaag verstuur ik de nieuwsbrief nog via Substack, maar mogelijk in de toekomst dus weer vanaf een ander platform. Hier hoef je niets voor te doen, ik verhuis je abonnement gewoon mee.
Het ei
Ik moet nog vaak denken aan het verhaal The Egg van Andy Weir (ja, de Andy Weir van het boek The Martian).
Het gaf me een blik op de mensheid die ik daarvoor nog niet had. Heel dramatisch zou je kunnen zeggen dat er een leven was voor het lezen van The Egg en een leven erna. Ik las het recent weer en, jawel, werd er weer door geraakt. Het is dus tijd om dit zeer korte verhaal (net iets meer dan drie A4-tjes) te tippen.
Lees The Egg gratis en voor niets.
Luister
Ik luister meer boeken dan dat ik ze lees. Vorig jaar luisterde ik 14 van de 24 boeken die ik heb “gelezen”. Daar kies ik mijn boeken ook op uit.
Een episch verhaal met meerdere perspectieven? Voor mij niet geschikt om te luisteren. Het non-lineaire karakter van audio werkt dan niet voor me. Tijdens het luisteren mis ik weleens een stukje – omdat mijn gedachten afdwalen of er is drukte in het verkeer. Als ik dan op de fiets zit of de afwas doe is er geen simpele manier om even terug te spoelen.
Bij een ‘fysiek’ boek (digitaal via eInk) ligt dat anders. Je kunt je snelheid aanpassen, terugbladeren, woorden opzoeken. Dat soort controle mis ik bij audio.
Toch zorgt die mix van lezen en luisteren ervoor dat ik altijd met minstens twee boeken tegelijk bezig ben. Ik zoek daarbij contract op: een detective naast epische fantasy, of hardcore sci-fi tegenover een Orc die een koffiezaak opent. Voor mij werkt dit systeem uitstekend.
De reden dat ik meer luister dan lees, heeft een praktische reden. Op werkdagen luister ik vaak een flinke tijd tijdens het woon-werkverkeer, op de fiets of in de auto. Lezen doe ik dan alleen ’s avonds in bed, hooguit een half uur. In het weekend lees ik weer wat meer en komt het een beetje in balans.
Die mix geeft me een mooie afwisseling door het jaar heen. De complexe, diepgaande boeken lees ik het liefst, terwijl ik bij luisterboeken de voorkeur geef aan luchtigere verhalen.
Morgen vertel ik welk genre zich daar perfect voor leent.
Postscriptum
Morgen betekent in de nieuwsbrief dus de volgende post.
Het perfecte luisterboek is cozy
Bij het herkennen van welke boeken ik beter kan lezen dan luisteren, kwam ik achter een voor mij totaal nieuw boekengenre: ‘cozy’.
Cozies will generally feature a smaller cast of characters, be set in a smaller town, and have a more optimistic and upbeat tone. Above all, it has to have a satisfyingly happy ending. They offer comfort to their readers; a safe escape from the realities of our daily lives.
Bron: What Is a Cozy Subgenre in Fiction?
Ik trek het niet om exclusief naar cozies te luisteren, maar ze vormen een fijne break tussen de toch wat meer ingewikkelde boeken die ik luister. Het is een ook fijne tegenhanger als ik in een wat zwaarder boek aan het lezen ben.
En cozy is eigenlijk een genre dat altijd met een ander genre samen kan gaan. Cozy mysteries, cozy detectives, cozy sci-fi’s, cozy fantasies, het kan allemaal.
Een paar fijne cozies die ik recent heb ontdekt.
Legends & Lattes door Travis Baldree
Een orc besluit haar zwaard neer te leggen en haar leven om te gooien. Ze vestigt zich in een rustig dorpje en opent daar een koffiezaak. Waarom? Omdat ze tijdens haar missies de smaak van koffie heeft leren waarderen en dat wil delen met de wereld. Wat volgt is een verhaal vol warme drankjes en zoete broodjes, geschreven alsof je zelf de geur van versgebakken lekkernijen kunt ruiken. Het perfecte boek om te lezen met een goede kop koffie binnen handbereik, vooral als het buiten koud en donker is.
The House in the Cerulean Sea door TJ Klune
Linus Baker werkt voor het Departement voor Magische Jeugd en neemt zijn werk heel serieus. Regels zijn regels. Maar als hij naar een afgelegen tehuis wordt gestuurd om te beoordelen of alles daar volgens de voorschriften gaat, komt hij voor een dilemma te staan. Is zijn werkgever wel echt te vertrouwen?
Een thema dat zwaar had kunnen voelen, wordt door TJ Klune juist met humor en warmte gebracht. Het is een verhaal over een klunzige man die niet alleen de wereld om zich heen, maar ook zichzelf beter leert kennen. Grappig, emotioneel en gewoon fijn om te lezen.
The Dog Sitter Detective door Antony Johnston
Een oudere Britse vrouw besluit zelf de dood van een van haar beste vriendinnen te onderzoeken, omdat ze vindt dat de politie er te weinig mee doet. Wat volgt is een detective vol klassieke clichés, maar dan met een rustige, luchtige insteek. Het voelt alsof je naar een fijne Britse dramaserie zit te kijken, met humor, charme en een vleugje spanning. Geen hoogdravend gedoe, maar gewoon een lekker verhaal om mee weg te kruipen.
Postscriptum
Een boek wat ik hier in de post niet noemde, maar die eigenlijk niet mocht ontbreken is Psalm for the Wild-built van Becky Chambers. Je leest het verhaal van een robot en een monnik en de bescheiden avonturen die ze meemaken. Meer dan dat is het niet, maar toch een mooi boek.
Onbeperkt privacy-muntjes
Het lijkt me vandaag een belangrijke dag om het over de digitale autonomie van Nederland en Europa te hebben. En welke expert kan daar beter over vertellen dan Bert Hubert?
Ik heb eigenlijk nooit last van die privacy schendingen. Ik betaal mijn gratis diensten met privacy muntjes. Maar de privacy muntjes gaan nooit op. Als die opgingen dan was je er wel zuiniger mee. Maar dat is niet zo.
In dit soort simpele, rake bewoordingen heeft Bert vorig jaar een praatje gegeven over onze digitale autonomie. Die is niet op orde en het interesseert ons geen reet.
De essentie daarvan is, als de Russen onze telecommunicatie-infrastructuur aanvallen en kapot maken, dan moeten we een ticket openen.
Een support ticket, voor onze belangrijkste communicatie. Dat is onze digitale autonomie.
En vervolgens doe je een experiment met een open source videoconferencing ding. En dan werkt het één keer niet. En dan zeggen mensen. Nou. Dat was de laatste keer. Dat doen we niet meer.
Alle gezeik met WebEx en Microsoft Teams nemen we voor lief, terwijl als Jitsi eenmaal een keer problemen geeft, dan gooien we het in de prullenbak.
Onze houding tegenover tech, cyber en digitale voorzieningen moet drastisch anders, dat lijkt me wel duidelijk.
De kleuren van Mario
Er blijft gelukkig nog genoeg ruimte op Het Internet voor gekke, interessante dingen. Want wie verzint het nu om een uitgebreid onderzoek te gaan doen naar de aantallen kleuren en de volgorde daarvan in de logo’s van Super Mario spellen? Nou, Louie Manta dus:
Most Mario games with polygonal logos have a different color per letter, but the sequence of colors in Mario’s name is rarely the same sequence across games. This captivated me—for some reason—and I set out to analyze every Mario video game logo to see if I could find a pattern for specific arrangements of colors and to determine the “most Mario” color scheme.
Ga mee in dit konijnenhol in The Most Mario Colors.
Winter is het einde
We staan aan het begin van het nieuwe jaar, maar het is koud, kil en hartje winter. In mijn hoofd zit winter nu eenmaal niet in het laatje nieuw jaar, maar juist in het laatje einde van het jaar.
Als Schoof één ding kan doen om mijn respect te verdienen, dan is het wel het jaar laten beginnen op 1 maart. Veel logischer! Ik koppel de lente namelijk veel meer aan begin, start en ontwaking.
Laten we de meteorologische seizoenen als officiële seizoenen omarmen en de biologische en astronomische (een beetje) vergeten. Dan wordt Sinterklaasavond eindelijk officieel een écht winterfeest, precies zoals het al in mijn hoofd zit.
Kwartaal 1 start op 1 maart. Daarna volgen zomer, herfst en winter. Eenvoudig. De kwartalen vallen netjes samen met de seizoenen—heerlijk! En we bewaren de kortste maand voor het laatst, voelt ook gewoon veel beter.
De wereld laten werken zoals de laatjes in mijn hoofd: wat zou dat fantastisch zijn.
Postscriptum
Ik heb sinds deze post helaas nog geen kamervragen voorbij zien komen over dit voorstel. Jammer.
De afstand tussen Trump en Hitler
Er is een theorie dat iedereen in de wereld is verbonden door middel van maar 6 schakels. Ik ken bijvoorbeeld een vriend van een voetballer uit het Argentijnse voetbalelftal. Die voetballer kent (uiteraard) Lionel Messi. Messi kent Justin Bieber.
Er zijn dus maar 3 schakels nodig om van mij naar Justin Bieber te komen. Misschien zelfs minder natuurlijk, want ik ken een hoop schakels niet van de mensen om me heen.
Van dit principe is een tool gemaakt, The Network Of Time. En dan niet op basis van ‘kennen’ maar op basis van wie er op een foto met elkaar hebben gestaan. Ik vind het echt prachtig om op deze manier de link tussen twee mensen te zien.
Zo zijn er maar drie foto’s nodig om van Donald Trump naar Adolf Hitler te komen.
Er staan ook een hand vol Nederlanders in de lijst. Bijvoorbeeld Rutte, Balkenende en Famke Janssen. Ook Rutger Hauer is present, en je hebt 4 foto’s nodig om van hem naar 50 Cent te komen.
De afstand tussen Rutger Hauer en 50 Cent is dus groter dan de afstand tussen Trump en Hitler, maar dat wist ik eigenlijk al wel.
Das Kapital
Vogelen met Wingspan
Het onwijs mooie en leuke bordspel Wingspan speel ik geregeld met onze dochter. Het is een heerlijk rustgevend spel waarbij je vogels aan het verzamelen bent en rustig een soort machientje bouwt waar je punten mee vergaart. Er zitten enorm veel unieke vogels in het spel, het materiaal is heel mooi gemaakt en je leert nog eens wat over vogels. Perfect spel om tot rust te komen.
Op het moment van schrijven heeft Wingspan een lekkere korting bij BOL.
Duurzaam bakken met gietijzer
Deze Le Creuset gietijzeren pan hebben we nu dik een jaar in huis en ik kan ermee lezen en schrijven. Ik denk ook serieus dat hij onverwoestbaar is. Nadat je hem hebt ingebrand en een paar keer hebt gebruikt, kun je er prima een spiegelei in bakken zonder dat het aanbakt. Ik bak er bijvoorbeeld groenten, vleesvervangers en ei in. Ook perfect voor in de oven.
Het is zeker een investering, maar elke paar jaar je anti-aanbaklaagpan weggooien is ook niks natuurlijk.
Kooptips van Yotam
Een van mijn favoriete kookboeken van Yotam Ottolenghi is Flavour. De gerechten zijn uitdagend, maar ook weer niet zo dat je een volwaardige chef moet zijn. Vaak kook ik er in het weekend uit en als ik dan een uur of twee rustig in de keuken sta en echt een topgerecht heb geserveerd, dan is mijn dag wel geslaagd.
Altijd al iets onwijs lekkers met knolselderij willen doen? Er staan drie recepten in die ik geregeld maak. Prima boek dus ook voor deze tijd van het jaar.