Het leven is als Aglio, Olio e Peperoncino

Hi, Reinier hier,

Over wat voor zooitje het in de wereld is, dat elk moment ook weer erger kan worden, hoef ik jullie niets te vertellen. Waar ik je wel op wil wijzen, is het zoveelste videootje waarin een chef Aglio, Olio e Peperoncino maakt. Ik verbaas me er altijd over dat je met de simpele ingrediënten van deze pasta zoveel kanten op kan. Net als het leven eigenlijk.

Daarnaast moet je oppassen met het uitbesteden van je denkwerk aan ChatGPT (of een andere LLM-chatmachine). Je wordt er aantoonbaar dommer van, volgens het onderzoek Your Brain on ChatGPT: Accumulation of Cognitive Debt when Using an AI Assistant for Essay Writing Task. Zorgwekkend, want er groeit een hele generatie op die AI als serieuze gesprekspartner en informatiebron beschouwt. Dat toekomstperspectief van Wall-E komt zo steeds een stapje dichterbij…

'Het toekomstbeeld in de film Wall-E schetst mensen met overgewict die hun stoel niet meer uit komen.'

Hier zie je in één beeld het toekomstbeeld voor mensen zoals voorgesteld in de film WALL·E, aldus ChatGPT.

En door…

De verborgen waarheid achter de progressbar

It was decided that a fictional progress bar was a necessary evil. By demonstrating some amount of forward momentum, users felt more confident that the operation was continuing as intended, with fewer abandoning the setup process.

Uit Truth, Lies and Progress Bars.

Vaak is een progressbar er vooral om de gebruiker gerust te stellen, in plaats van de daadwerkelijke voortgang van een proces weer te geven. Dat was Tyler zat, en hij zocht naar een middenweg.

Tyler Sticka legt in zijn designproces uit hoe je gebruikers tóch een gevoel van voortgang kunt geven, zonder ze te misleiden met een progressbar die nergens op gebaseerd is.

Vibe code is legacy code

Wat gebeurt er als je een AI-agent aanstuurt alsof je een hond vraagt de motor van je auto te repareren? Je krijgt vibe coding. Een term die pas een paar maanden oud is, maar door iedereen al gebruikt wordt.

In deze scherpe talk van Steve Krouse legt hij uit waarom het huidige gebruik van LLM’s in softwareontwikkeling niet het beloofde walhalla is, maar eerder een recipe for disaster: legacy code die niemand begrijpt, geproduceerd door een AI-assistent die je mentale flow voortdurend onderbreekt.

“Wanneer je vastloopt, zit je echt muurvast,” zegt Steve. En dat is precies het probleem: vibe coding laat je niet in je eigen ritme komen. Je stuurt een prompt, wacht een paar minuten, krijgt iets terug dat nét niet is wat je bedoelde, en zo blijf je ronddobberen zonder echt grip te krijgen op wat je maakt.

Daar komt bij dat de ontwikkeling razendsnel gaat. Je moet een LLM telkens opnieuw leren kennen. Als een viool om de paar maanden zou veranderen, zou niemand ooit viool leren spelen, aldus Steve.

Toch zijn tools als deze niet waardeloos. Zoals Steve laat zien, kunnen LLM’s fantastisch zijn voor repetitieve taken, mits het creatieve proces bij de mens blijft. Bijvoorbeeld een video-editing-app waarin jij het script aanpast en de AI vervolgens de uitvoering verzorgt. Jij bepaalt het verhaal, de LLM voert het uit. Zo blijft de creativiteit waar die hoort, bij de mens.

We leren onze kinderen nog steeds wiskunde, ook al doen computers al het rekenwerk. Maar het oefenen en begrijpen van wiskunde in je brein heeft enorme waarde. De wereld zou er heel anders uitzien als we sinds de jaren 80 geen generaties meer hadden leren rekenen.

Hetzelfde geldt voor Informatie Technologie. Als we dit vakgebied uit handen geven, komen we tot stilstand. Vibe coding leidt niet tot creatieve doorbraken. Daarvoor is een diepere understanding nodig van het vakgebied van de programmeur.

Knoflook

Knoflook is een ingrediënt dat bij mij bijna altijd in het avondeten belandt. Ik kook veel gerechten uit het Midden-Oosten en de mediterrane keuken, en daarin zit van oorsprong vrijwel altijd wel wat knoflook.

Het is me ook weleens overkomen dat ik te veel knoflook in een gerecht heb gedaan. Niet expres, want het recept vroeg bijvoorbeeld om twee teentjes, maar de manier waarop ik de knoflook had verwerkt, zorgde voor een te overheersende knoflooksmaak. Dit gebeurde eigenlijk altijd wanneer ik een knoflookpers gebruikte.

Sindsdien heb ik de knoflookpers aan de kant geschoven. Ik hak de knoflook fijn, snijd hem in dunne plakjes of rasp hem met een microplane. Maar zelfs met die laatste methode moet je oppassen: een halve teen knoflook is vaak al genoeg voor een gerecht voor twee personen.

Shaunson onderzoekt culinaire kwesties en bekijkt in deze video wat precies het verschil is tussen hakken, raspen en persen van knoflook.

Na het kijken van de video denk ik dat ik de knoflookpers toch weer eens kan gebruiken, mits ik de hoeveelheid knoflook goed in de gaten houd.

Shaun heeft ook een video waarin hij acht soorten uien karamelliseert en een uiteindelijke winnaar kiest. Ook erg leuk gedaan!

En wil je zelf aan de slag met het verbouwen van knoflook in je tuin? Volgens Gaz Oakley is dat vrij eenvoudig. Gaz is af en toe wat zweverig, daar moet je even doorheen prikken. Maar als je dat hebt gedaan, zijn z’n video’s als een soort Rail Away over zijn moestuin.

Weer eens een Webhike

🔮 Kapitalistische blijheid

Ga weer meer koken deze zomer

Boeken om deze zomer te lezen

Spellen om deze zomer te spelen

Dat was ‘m weer, tot de volgende keer! 👋