Ik moet nog vaak denken aan het verhaal The Egg van Andy Weir (ja, de Andy Weir van The Martian).

Het gaf me een blik op de mensheid die ik daarvoor nog niet had. Heel dramatisch zou je kunnen zeggen dat er een leven was voor het lezen van The Egg en een leven erna. Ik las het recent weer en, jawel, werd er weer door geraakt. Het is dus tijd om dit zeer korte verhaal (net iets meer dan drie A4-tjes) te tippen.

Lees The Egg gratis en voor niks.

Ik denk veel na over AI, maar schrijf er niet zoveel over. Ik vind het een lastig onderwerp. Het baart me vooral zorgen, omdat …

• … het enorme hoeveelheden energie verbruikt (krankzinnig veel).
• … het een verschuiving in ons werk gaat veroorzaken waarbij de gevolgen nog niet te overzien zijn.
• … de aandeelhouders in AI enorm veel geld en macht (o.a. in de vorm van privacygevoelige info) gaan vergaren.

Dit blog is voor zeker 82% AI-loos. Ik research weleens documenten via AI, vraag AI om bronnen bij mijn aannames te geven, en heb AI gebruikt in de migratie van de software waarmee het blog is gemaakt (Eleventy versie 2 naar versie 3). En dat is ook waarom ik ermee stoei: het heeft zeker z’n nut (in tegenstelling tot cryptomuntjes) en het wordt steeds nuttiger en nuttiger.

En omdat het nuttig en waardevol is, gaan de (op z'n minst) drie problemen waar ik mee stoei alleen maar groeien en groeien.

De geest is uit de fles, het is niet te stoppen.

Three Mile Island is een nucleaire energievoorziening in Pennsylvania in de VS en draait sinds 1974. Reactor 2 van Three Mile Island had een gedeeltelijke meltdown in 1979 en reactor 1 heeft nog dienst gedaan tot 2019.

De grote techbedrijven hebben de AI kolder in hun kop, en daar hoort een enorme energiebehoefte bij. Dus kijkt Microsoft nu met kwijlende mond naar Three Mile Island en laat reactor 1 weer opstarten om al die energie in hun AI projecten te laten stromen.

The Wall Street Journal ging kijken bij het project.

Ze hebben er alle vertrouwen in dat het goed komt, maar mij bekruipt toch een enorm Tsjernobylgevoel als ik naar die controlekamer kijk.

De serie Skeleton Crew op Disney+ heeft iets magisch. Een stel kids is verdwaald geraakt in het universum van Star Wars en maken een Goonies-achtig avontuur mee. Dit roept jaren 80 vibes op, en dat weten ze maar al te goed bij Disney.

Combineer jaren 80 met ruimtevaart en je komt bijna automatisch uit bij Peter Schilling en z’n nummer Major Tom. Voor een trailer van Skeleton Crew hebben ze dit nummer in het Huttees (de taal van de Hutts) vertaald en gaat het ineens over Youngee Wim.

Waarschijnlijk vonden ze het nummer zo goed dat ze er ook een muziekclip bij hebben gemaakt met de titel Bunky Dunko.

📺 Youngee Wim (Bunky Dunko) Lyric Video

Gerelateerd: De Top 2000 a gogo heeft een item gemaakt over het verhaal achter Major Tom. De zanger is door het lied praktisch ten onder gegaan aan z’n eigen succes.

Bonus: Intro van Skeleton Crew als sitcom.

Er is een groeiende behoefte om van Instagram en Facebook af te gaan. En terecht. Want onder het mom van ‘vrijheid van meningsuiting’ is het op die platforms mogelijk om valse drek en haatdragende berichten te versturen.

De realiteit is vervolgens dat het algoritme zulke drek oppikt vanwege de ophef-factor en het versterkt, deelt, in je gezicht duwt en je ouders tot MAGA-gekkies maakt. Het is oneindig eenvoudiger om onware, gevaarlijke content het internet op te slingeren dan dat het is om doordachte, positieve stukken tekst te schrijven.

De haatdragende lul met een frikandel in z’n ene klauw en z’n digitale roeptoeter in z’n andere wint het van de introverte ziel die weloverwogen op zoek is naar de waarheid.

Het is iedereen dus aan te raden om dit soort platforms, die een race naar de bodem van de samenleving versterken, achter ons te laten. Techcrunch helpt je daarbij: How to delete Facebook, Instagram, and Threads

Vandaag een analoog-digitale tip: heb een folder op je computer met handleidingen van alle apparaten in je huis. Ik wilde net de pyrolyse-functie van onze oven gebruiken en binnen no-time had ik gevonden hoe dat moet.

Als ik een nieuw apparaat heb gekocht, dan download ik gelijk de handleiding en bewaar die op m’n computer. Vaak weet ik zo nog te traceren welk type apparaten we überhaupt in huis hebben.

Dit is ook erg handig als je gaat verhuizen en je komt ovens, magnetrons, kookplaten en thermostaten tegen waar de vorige eigenaar uiteraard geen handleiding van heeft achtergelaten.

Het is dan even puzzelen wat je in huis hebt, maar als je eenmaal wilt weten wat het apparaat kan, dan is die handleiding echt goud.

Dankzij een tip van de buurvrouw kwam ik erachter dat een van de banden van de auto lek was. Helemaal leeg. Ugh, onverwachts gedoe waar ik niet op zat te wachten.

Garage bellen. Of ik een reservewiel in m’n auto heb. Ja, dat heb ik. Nou, dan was het een kwestie van de band vervangen en naar de garage brengen zodat ze ‘m kunnen onderzoeken.

Ok, ik hou wel van een mechanische uitdaging. Maar hoe? Een autoband verwisselen heb ik nog nooit in m’n eentje gedaan, en zeker niet met de noodkrik die in de auto ligt.

Het internet is dan een zege. Deze video legde echt precies uit wat ik in mijn situatie moest doen. Band verwisseld en opgelost.

Nikita Shtarkman en Brice Ménard hebben de interactieve site ’biocubes: an inventory of biomass and technomass’ gemaakt om de wereld duidelijk te maken wat de impact van mensen is op deze planeet.

Wist je bijvoorbeeld dat we al meer dan 100x onze eigen massa in plastic hebben geproduceerd? Of dat we zo’n 15x zoveel vee (in massa) houden als dat er wilde zoogdieren zijn?

Het zijn krankzinnige aantallen, en de meeste van deze gegevens stijgen nog steeds exponentieel.

Het KNMI geeft het ons zoals het is: het gaat slecht met het klimaat en dat komt door mensen.

Je kent hem misschien wel: de grafiek die eruit ziet als een barcode. Elk streepje is een jaar en de kleur van het jaar geeft aan hoe de relatieve gemiddelde temperatuur was. Steevast komt de barcode steeds meer in het rood als je dichter bij het huidige jaar komt.

Ze hebben nu precies zo'n barcode gemaakt, maar dan niet van de afgelopen 100 jaar, maar van de afgelopen 2025 jaar. En die is (niet verrassen) nog helderder in de trend. Het wordt roder en roder.

KNMI - Klimaatstreepjescode vanaf het begin van de jaartelling

Elon Musk heeft zich weer erg negatief uitgelaten over Wikipedia op kerstavond en nu is er de Heritage Foundation dat Wikipedia editors wil doxxen.

Employees of Heritage, the conservative think tank that produced the Project 2025 policy blueprint for the second Trump administration, said they plan to use facial recognition software and a database of hacked usernames and passwords in order to identify contributors to the online encyclopedia, who mostly work under pseudonyms. It’s not clear exactly what kind of antisemitism the Wikipedia effort, which has not been previously reported, is intended to address. But in recent months some Jewish groups have complained about a series of changes on the website relating to Israel, the war in Gaza and its repercussions.

Scoop: Heritage Foundation plans to ‘identify and target’ Wikipedia editors

Hoogste tijd dus om Wikipedia wat meer te gaan ondersteunen. Dat kan met geld, maar ook door vrijwillig artikelen te bewerken. Molly White is zo aardig geweest om een into te geven in hoe je zelf een wikipedia-bewerker wordt. Heel laagdrempelig, en voor iedereen te begrijpen.

Become a Wikipedian in 30 minutes

Recent hebben we hier thuis de film The Fall Guy gekeken en die viel niet tegen. Misschien had ik er te weinig van verwacht (op IMDb staat een rating van 6,9…), maar de film was echt heel leuk. Nostalgie naar de jaren 80 (incl. bijbehorende stunts) zonder zelf een jaren 80 film te zijn, fijne muziek (check die lijst van muziek), interessant (genoeg) verhaal en puik acteerwerk.

Ook veel meta-grappen over het maken van films en het werken met stuntmensen. En op Rotten Tomatoes is de score een stuk positiever dan op IMDb.

Gewoon een prima 8.

Het Uur is een podcast waarin Pieter van der Wielen een uur lang iemand interviewt. En nu ik de podcast een tijdje volg kan ik er eigenlijk van op aan dat het altijd een goed gesprek is. Er komen gasten langs die ik al ken, maar ik zet de podcast zonder twijfel ook aan als er een gast zit die ik niet ken.

Kleine kans dat je Sylvana Simons niet kent. Ze heeft nogal wat over zich heen gekregen door wit (mannelijk?) Nederland, en geheel onterecht overigens. Pieter praat bijna twee uur met Sylvana over van alles en nog wat, maar vooral over wat een krachtige en vooral zelfbewuste en rustige vrouw het is. In tegenstelling tot wat je zou denken als je naar Rutte had geluisterd…

Om het gevaar van de amnestie voor capitoolbestormers te beschrijven kun je zoals de NOS een kort bericht over de feiten plaatsen. Maar het verhaal van Pro Publica over John die een paar jaar undercover ging binnen extreemrechtse militia’s leest als een kort spannend spionageverhaal. En in zo’n verhaal begin je pas echt te begrijpen wat er speelt onder water in de VS. Hoe extreemrechtse groepen zich klaarstomen voor, wat lijkt, een burgeroorlog. Wat de banden zijn met gevestigde politiek.

Ik weet niet of ik echt moet geloven dat de VS op de rand van de ondergang staat door dit soort militia’s of dat ik eigenlijk gewoon wil dat het zo’n vaart niet zal lopen. Het verhaal van John loopt parallel aan de BBC podcast The Coming Storm die me ook al niet zo’n positief beeld heeft gegeven over wat er onder de oppervlakte van de VS aan de hand is. En de uitslag van de verkiezingen in 2024 spreekt natuurlijk boekdelen.

Een voedselbos heeft iets magisch. Een klein stuk niet intensief bewerkt land dat voedzaam, duurzaam en divers voedsel geeft. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Maar dat is het niet.

Het is een vorm van landbouw dat teruggaat naar de roots van de natuur en diverse gewassen laat samenwerken om een optimaal resultaat te behalen, zonder al te veel werk van mensen.

Wouter van Eck over het eerste voedselbos van Nederland, Keterbroek:

Ons landbouw systeem is een polycultuur. Honderden bomen en struiken vormen nu een jong voedselbos. Grote bomen, kleinere bomen, struiken, klimmers, kruiden en kruipers zijn hierbij zo geplant dat we de ecologische principes van een natuurlijk bos proberen te stimuleren. Een bos groeit helemaal vanzelf. Ieder jaar leven daar meer soorten, ieder jaar neemt de bodemvruchtbaarheid verder toe. Dat gebeurt zonder dat een boswachter hoeft te mesten, te spuiten of te gieten…

Lees hier meer: Het bijzondere verhaal van voedselbos Ketelbroek

In het Engels schreef ik over de drie sci-fi boeken die de meeste impact op me hebben gemaakt in 2024 en hier op het FYI blog licht ik er één uit: Mercy of Gods.

Het boek is geschreven door James S.A. Corey (bekend van de serie The Expanse) en gaat over een menselijke kolonie ergens in het heelal hier ver vandaan. Hun herkomst van Aarde is enkel nog maar een mythe. De kolonie krijgt te maken met extreem gewelddadige aliens.

Het perspectief van de mens is ineens klein, nietig, verwaarloosbaar. Een beetje zoals wij tegen muggen aankijken.

Het geeft je een benauwd gevoel en tegelijkertijd krijg je door het verhaal een intens besef van de grootsheid van het heelal. Een enorm sterk contrast.

Het menselijk perspectief is ineens niet het dominante perspectief, en dat kan een broodnodige spiegel zijn. Hoe gaan wij om met onderdrukking van onze medemens, medebewoners en de planeet zelf? Niet zo best natuurlijk. En wat als jouw levensstijl ineens bedreigt wordt? Niet zo gek om je voor te stellen met het huidige Rusland dat oorlog voert binnen Europa.

Dit is een boek dat je deze emoties laat voelen.

Elk jaar komt er creatief werk “in het publieke domein”. Dat wil zeggen dat iedereen er ander creatief werk mee mag maken zonder dat je een copyright claim aan je broek krijgt.

Het vrijwilligerscollectief Standard Ebooks zorgt ervoor dat de boeken die in het publieke domein terechtkomen beschikbaar worden gesteld in een fijn ebook formaat zodat je het op je e-reader kunt lezen.

Dit jaar zijn o.a. de volgende boeken beschikbaar gekomen:

• All Quiet on the Western Front van Erich Maria Remarque
• Cup of Gold van John Steinbeck
• A Farewell to Arms van Ernest Hemingway

Meer boeken:

Public Domain Day 2025 in Literature

Dit jaar bevat 365 dagen, maar bevat dit jaar ook 365 semi-interessante overpeinzingen, nuttige linktips uit de krochten van het internet of anderzijds deelbare persoonlijke kennis?

Ik hoop het wel, want vanaf vandaag deel ik elke dag iets op dit blog. Dat is het doel althans.

Doelen worden niet altijd gehaald, dat is niet erg. Ik begin aan dit kleine avontuur zonder plan, zonder backlog, zonder zelfs een goed opgezet blog. Laten we kijken waar het schip strandt. Alsware het een schip van Theseus.

Het derde kwartaal van dit jaar was iets rustiger qua leesactiviteiten dan de voorgaande twee, ondanks dat ik negen boeken las. Van de negen waren er namelijk zes korte verhalen. Geen slecht boek gelezen, het was weer een heerlijk leeskwartaal.

Translation State - Ann Leckie

🌟🌟🌟🌟🌟

Dit indrukwekkende boek van Ann Leckie verdiende met gemak 5 sterren. Leckie heeft wederom laten zien waarom ze een van mijn favoriete auteurs is. Grote ideeën over identiteit, nature vs. nurture, familie, adoptie. De vraag of we geweld kunnen wijten aan gewelddadige culturen, of dat het uiteindelijk gaat over individuele keuzes. En, zoals zo vaak bij Ann Leckie, hoe taalgebruik onze wereldvisie beïnvloedt.

The Far Reaches Serie

Deze serie bestaat uit verschillende korte verhalen geschreven door verschillende auteurs binnen eenzelfde thema. Voor zover ik kan zien is deze serie helaas niet te koop in NL. Ik heb mijn US Kindle account gebruikt om ze te kopen.

• How It Unfolds - James S.A. Corey 🌟🌟🌟🌟🌟
• Falling Bodies - Rebecca Roanhorse 🌟🌟🌟🌟
• Void - Veronica Roth 🌟🌟🌟🌟
• The Long Game - Ann Leckie 🌟🌟🌟🌟
• Just Out of Jupiter's Reach - Nnedi Okorafor 🌟🌟🌟🌟
• Slow Time Between the Stars - John Scalzi 🌟🌟🌟🌟🌟

A Wizard's Guide to Defensive Baking - T. Kingfisher

🌟🌟🌟🌟

Een klein en uniek verhaal over een meisje dat deegwaren tot leven kan wekken. Een ogenschijnlijk talent van niks in een wereld vol tovenaars, maar schijn bedriegt uiteraard.

Children of Time - Adrian Tchaikovsky

🌟🌟🌟🌟🌟

Het hoogtepunt van dit kwartaal. Een verhaal over evolutie, ruimtereizen en het einde der (menselijke) tijden. Hardcore sci-fi. En spinnen. Heel veel spinnen. Je zal van ze gaan houden.

Sinds een flinke tijd gebruik ik Arc als standaard browser op mijn Mac. De browser onderscheid zich van Safari, Firefox en Chrome door de open websites niet als tabs te tonen boven in je scherm, maar aan de zijkant in een lijst. Dit zorgt ervoor dat je veel makkelijker je open sites kan ordenen en daar maakt Arc optimaal gebruik van. Het combineert hiermee ook bookmarks en open tabs, iets wat blijkbaar voor mij enorm goed werkt.

Misschien is de app niet extra handig als je alleen maar een beetje hersenloos op het internet zit te surfen, maar wel als je doelgericht met een bepaalde taak bezig bent. Zoals bijvoorbeeld bij een onderzoek naar een specifieke vraag, ondersteuning bij het leren over een nieuw onderwerp, of het boeken van een vakantie.

Voor elk nieuw doel kun je een space aanmaken waar je makkelijk tussen wisselt. Voor de herkenbaarheid kun je een space een bepaalde kleur en een icon geven. Ik gebruik spaces voor als ik ergens een paar uur mee bezig ben, maar ook voor het uitzoeken van een vakantie wat weken kan duren. Het is echt een heel krachtig gereedschap om op Het Internet beter je weg te vinden en je huidige progressie te bewaren.

Arc biedt nog veel meer interessante powertools zoals een ingebouwd whiteboard, het maken van een notities naast je tabs (heb daar al veel gemak aan gehad) en ook het kunnen pinnen van websites op verschillende niveaus. De render-engine is dezelfde als die van Chrome, dus alles wat daarin werkt, werkt ook in Arc. Inclusief extensies!

Ik wordt als internetter van het eerste uur echt heel blij met wat innovatie op browsergebied. Die hoek van het internet staat al veel te lang stil.

Sinds kort is Arc openbaar beschikbaar voor iedereen, dus ik zou zeggen: download Arc en probeer het een tijdje.