Deze fantastische manier van het bereiden van bloemkool komt bij ons zeker een keer in de maand op tafel. De texturen en smaken van deze schotel blijven ons elke keer positief verrassen.

Heb je geen ovenvaste hapjespan? Gebruik dan de hapjespan die je wel hebt en giet alles over in een ovenschaal voordat het de oven in gaat.

Liever helemaal vegan maken? Gebruik dan geen boter maar olijfolie en vervang de kaas en room voor vegan alternatieven.

Recept is voor 4 personen indien je er nog wat bij eet zoals rijst, gebakken aardappeltjes of een salade. Binnen een uur op tafel te zetten.

Ingrediënten

• 1 grote bloemkool, in kleine tot medium roosjes gesneden
• 30 gram boter
• 1 ui, fijngesneden
• 2 theelepels komijnzaad
• 1 theelepel middelscherp kerriepoeder
• 1 theelepel mosterdpoeder
• 2 groene chilipepers, zaadjes verwijderd en fijngesneden
• 1 theelepel zwart mosterdzaad
• 200 ml slagroom
• 120 gram belegen geraspte kaas
• 15 gram panko broodkruimels
• 5 gram peterselie, fijngesneden
• zout

Aan de slag

1. Zet de oven aan op 180 graden.
2. Kook de bloemkoolroosjes 3 minuten zodat ze net gaar zijn, giet ze af en zet opzij.
3. Doe de boter in een ovenvaste hapjespan (zie tip in introductie voor alternatief) van zo'n 24 cm doorsnee en zet hem op halfhoog vuur. Gaar de ui hierin in 8 minuten goudbruin. Voeg komijnzaad, kerriepoeder, mosterdpoeder en chilipeper toe en smoor het in 4 minuten terwijl je af en toe roert.
4. Warm het mosterdzaad 1 minuut mee en giet de room erbij. Doe er 100 gram kaas en ½ theelepel zout bij en laat de saus 3 minuten pruttelen tot hij licht gebonden is.
5. Roer rustig de bloemkool door de saus, laat nog 1 minuut staan en haal de pan van het vuur.
6. Doe de overgebleven 20 gram kaas in een kom en meng het broodkruim en de peterselie erdoor. Strooi het mengsel over de bloemkoolschotel en zet hem in de oven. Bak 8 minuten tot je de saus ziet borrellen.
7. Schakel de ovengrill op de hoogste stand en bak het gerecht er ongeveer nog 4 minuten onder tot de bovenlaag goudbruin en krokant is. Afhankelijk van de oven kan dit vrij snel gaan, dus hou het in de gaten!
8. Haal de pan uit de oven en laat nog even 5 minuten rusten voordat je het opdient.

Deze pasta is heerlijk kruidig, hartig en vol van smaak. De saus is prima een paar uur van te voren te maken zodat je alles nog beter kunt plannen. Dit recept is uiteraard ook lekker met andere pastasoorten. Zorg er dan wel voor dat je een pasta kiest die een mooie hoeveelheid saus kan vasthouden.

Voor vier personen.

Ingrediënten

• 40ml olijfolie
• 1 ui, fijngesneden
• 2 teentjes knoflook, fijngesneden
• 2 theelepels gemalen komijnzaad
• 10 gram tijmblaadjes, fijngehakt als het grote blaadjes zijn
• 1 citroen, helft van de schil geraspt en 2 eetlepels sap geperst
• 2 blikken kikkererwten van 400 gram, uitgelekt (480 gram)
• 1 theelepel bruine basterdsuiker
• 400 ml groentenbouillon
• 250 gram orecchiette
• 100 gram babyspinazie
• 15 gram peterselie, grofgesneden (platte peterselie)
• 2 theelepels za'atar
• Zout en peper

Aan de slag

1. Zet een hapjespan op hoog vuur met de olijfolie. Voeg de ui, knoflook, komijn, tijm, citroenrasp, halve theelepel zout en naar smaak versgemalen peper toe. Bak alles 4 minuten tot het gaar en goudbruin is.
2. Zet het vuur halfhoog en doe de kikkererwten en suiker in de pan. Bak alles 8 minuten en roer af en toe tot de kikkererwten bruin en krokant beginnen te worden.
3. Giet de bouillon en het citroensap in de pan en laat de saus 10 minuten zachtjes pruttelen tot hij licht is ingekookt.
4. Haal de pan van het vuur en zet opzij.
5. Kook de pasta volgens de verpakking gaar. Giet af en zet opzij.
6. Indien de saus niet meer warm is, verwarm de saus rustig op halfhoog vuur. Roer de spinazie en peterselie door de saus. De spinazie zal slinken.
7. Voeg de pasta toe aan de saus en roer alles rustig door elkaar.
8. Verdeel de pasta over borden, strooi er wat za'atar overheen en besprenkel met wat lekkere olijfolie.

Wat gebeurt er als je de geschiedenis eens zou omdraaien zodat de auto op natuurlijke grondstoffen vandaag de dag pas uitgevonden zou worden in een wereld waarin we al decennia lang elektrisch rijden?

I succeeded on the first try, causing the car to jump to life and emit all kinds of crazy noises. Imagine if a steam locomotive had a baby with a machine gun. That’s the sort of noise that comes out of a gas car. It evokes both excitement and concern.

Dat gedachte-experiment beschrijft Geoff Greer in zijn ‘review’ Gasoline Car Review.

Tom Scott analyseert in de video "I tried using AI. It scared me." nuchter de opmars van AI's die tegen je kunnen praten zoals mensen.

Hij gebruikt daarbij de vergelijking met Napster waarbij bepaalde technologie niet alleen voor nerds beschikbaar werd, maar de rest van de samenleving er ook op dook. Het was een voorbode van wat komen ging. Tom’s kapper begon ineens over ChatGTP en daarmee is voor Tom de trend ingezet.

Wat de huidige stand van zaken op het gebied van AI over de toekomst kan vertellen, kunnen Tom en ik je niet zeggen. Maar ik ben het met Tom eens als hij zegt dat het voelt alsof we aan de vooravond van iets groots staan.

We zijn daar nog (lang?) niet, maar de trend laat zich wel zien. En ik voel me daar niet helemaal senang bij, hoe nuchter ik er ook naar kijk.

Er is op het moment een Sire-campagne gaande om polarisatie in de samenleving te voorkomen. Ik weet niet zo goed of dit effect heeft en het gaat wat mij betreft niet in op de vraag hoe we zelf wat meer kunnen nadenken over de manier waarop we nadenken.

Waar geloven we in als het gaat om de polariserende overtuigingen waar Sire het over heeft en waarom geloven we daarin? Waar halen we deze informatie vandaan en waarom blijven we er aan vasthouden.

The Oatmeal doet een poging om daar juist wel iets tegen te doen en wat mij betreft is het daarin geslaagd, al is het helaas vooral gericht op de inwoners van de VS:

You're not going to believe what I'm about to tell you.

Vanaf nu laat ik mijn kleine teen uitrazen voordat ik een nieuw feit gelijk afdoe als onzin.

The Guardian bericht over een verontrustend onderzoek:

Revealed: the hacking and disinformation team meddling in elections

Over de hele wereld is er met zeker 30 verkiezingen geknoeid door een Israëlisch team dat zich Team Jorge noemt.

De eenheid wordt gerund door Tal Hanan, een 50-jarige voormalige Israëlische special forces-operator die werkt onder het pseudoniem "Jorge". Het lijkt er op dat ze al meer dan twee decennia onder de radar werken bij verkiezingen in verschillende landen.

Hanan told the undercover reporters that his services, which others describe as “black ops”, were available to intelligence agencies, political campaigns and private companies that wanted to secretly manipulate public opinion. He said they had been used across Africa, South and Central America, the US and Europe.

Zo'n beetje de hele wereld heeft er dus mee te maken. Geen geruststellende gedachte dat dit waarschijnlijk aan de lopende band gebeurt en het topje van de ijsberg is.

Status update meetings are ones where no decisions are made and no forward planning takes place. As such, they can be considered superfluous to well-run organisations and effective collaborations. There are better ways to manage people and projects.

In I’m pretty sure ‘status update’ meetings aren’t work schrijft Doug Belshaw over status meetings. Ik heb er ook een hekel aan als een meeting eigenlijk gewoon een blik op de huidige status in Jira of Trello is of een update mail had kunnen zijn.

Een meeting heeft geen zin als er geen beslissing wordt gemaakt of vooruitgang wordt geboekt door de meeting zelf. Zorg er dus voor dat een status meeting nut krijgt door er een co-working meeting van te maken. Stel de prioriteiten ter discussie, kijk hoe je elkaar kunt helpen, vul kennisgaten pro-actief als je doorhebt dat niet iedereen begrijpt wat ze eigenlijk zouden moeten begrijpen.

De 'stand up' in een scrum proces vervalt vaak in een status update en dat is jammer. De daily scrum (zoals de sessie eigenlijk heet) is niet gemaakt om iedereen te updaten, maar om met elkaar een plan voor de komende dag te maken.

Twee weken schreef ik al in de FYI nieuwsbrief dat The Last of Us echt een geweldige tv-serie is. De aflevering van vorige week (aflevering 3) was er echt een om niet snel te vergeten. Niet alle mensen vinden dat overigens, maar je moet wel heel homofoob zijn om niet van deze aflevering te genieten.

Wat zou er gebeuren als je het maken van een tv-serie over een computerspel met Pedro Pascal in de hoofdrol doortrekt naar een wat meer aaibaar karakter? Hoe zou dat werken met bijvoorbeeld Mariokart?

Daar hoef je niet heel lang over te fantaseren, want Saturday Night Live heeft daar al een trailer voor in elkaar gezet.

HBO Mariokart Trailer

In welke setting Mario ook wordt geplaatst, ik krijg gelijk het gevoel om mijn pyjama aan te trekken en in de donkere wintermaanden eindeloos Mario Bros 3 te spelen.

Er is een wet door de 2e en 1e kamer aangenomen om het welzijn van (boerderij)dieren te verbeteren. Geen afgeknipte staartjes meer, gewoon wat stro op de vloer, dat soort basisdingen. Maar de verantwoordelijke minister Adema laat het links liggen (letterlijk en figuurlijk).

Dierenartsen ondertussen:

Laten wij dierenartsen daarom op deze manier duidelijk zijn naar de consument en de politiek: De eisen die de nieuwe Wet dieren stelt aan het houden van onze boerderijdieren is het absolute minimum waaronder we deze dieren, die zorgen voor ons vlees, melk en eieren, moeten houden.

Vandaag heb ik deze website 'publiek' gemaakt. Hij stond al een tijdje publiek, maar het internet is zo groot dat niemand hier per ongeluk overheen struikelt. Via mijn 82% nieuwsbrief (die vanaf nu FYI heet) heb ik wereldkundig gemaakt dat deze site bestaat.

Het is de bedoeling dat ik al mijn 'special interest' sites ga opdoeken en de content hier onder ga brengen. En daar is nog een hoop voor te doen. Zo moet ik wordpress blogposts converteren naar markdown, nog flink wat structured en open graph data implementeren en nieuwe features bij bouwen.

Maar wees welkom, schrijf je in op de nieuwsbrief en/of volg de RSS feed.

Er is veel te zeggen over de shitshow die Elon Musk maakt van Twitter, maar gelukkig heeft hij door het afsluiten van 3rd party apps ervoor gezorgd dat Mastodon er een hele mooie app bij heeft in de vorm van Ivory. De mensen van Tapbots werden hard geraakt door het afsluiten van hun fijne Twitter-app Tweetbot. Ze hebben als een bezetene een port van die app gemaakt voor Mastodon en dat is dus Ivory geworden. Het is echt een pareltje van een app.

De Iconfactory denkt ondertussen nog even na of en wanneer ze aan een Twitterific port gaan werken. Het afsluiten van Twitterrific raakt ze ook diep en daar schreven ze Twitterrific: End of an Era over.

Musk ben ik daarnaast best dankbaar voor de shitshow. Ik heb mijn account op Twitter helemaal ‘on-hold’ gezet door iedereen te ontvolgen. Zo heeft de verslavende algoritmische tijdlijn geen grip meer op me. Het zorgt voor minder input voor deze nieuwsbrief, maar er komt steeds meer volk op Mastodon wat het weer een beetje in evenwicht brengt.

Vitamines (geen vitaminen) hebben we allemaal nodig om ons lichaam gezond te houden. Met gevarieerd eten kom je makkelijk aan je Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid. Eet je geen dierlijke producten, dan is alleen B12 nog een zinnige aanvulling.

Toch maken vitamineverkopers en influencers slim verpakte claims over vitaminepillen, -gummies, en -poeders. Walgelijke business want iedereen die vitaminepillen koopt, denkt er goed aan te doen terwijl ze enkel de zakken vullen van mensen die het niet verdienen.

Ik ben daar zelf ook schuldig aan geweest overigens, maar niet meer na het kijken van deze video: Pointer dook in de vitaminebusiness en maakte dit verhelderende filmpje over deze boevenbranche.

Update 8 feb 2023: Het Voedingscentrum geeft aan dat het slikken van vitamine D weldegelijk nog wat toevoegd als er een tekort dreigt. En dat tekort komt regelmatig voor binnen een vrij brede doelgroep. Voor jonge kinderen, ouderen, mensen met een getinte huidskleur, mensen die weinig buiten komen en zwangere vrouwen geldt het advies om extra vitamine D te nemen.

In mijn werk ben ik altijd iets aan het maken. Dit kan een website, een app of een dienst met een digitaal component zijn, het moet uiteindelijk gemaakt worden door mensen en dus zit er iets van jezelf in. Of je dit nu met een team doet of alleen. En feedback op dit uiteindelijke product kan moeilijk zijn, want het voelt al snel persoonlijk.

Vaak leer ik iets over mijn eigen vak door goed te luisteren naar dezelfde soort problemen uit andere vakgebieden. Zo lijkt bijvoorbeeld het schrijven van een filmscript in grote lijnen op het maken van een digitaal product. En daar kwam Scriptnotes om de hoek kijken.

Deze Scriptnotes-aflevering (een podcast over het maken van filmscripts) gaat over het krijgen van feedback op eigen werk en hoe moeilijk dat soms kan zijn, terwijl dit allerminst rationeel is. Een must-listen voor iedereen die (mee)werkt aan het maken van een digitaal product. Abonneer je sowieso op Scriptnotes, want naast dat je er veel van kunt leren zijn de host super fijn om naar te luisteren.

Zet een groep mensen bij elkaar en laat ze creatief aan de gang gaan. Dat levert niet altijd bruikbare resultaten op. Geef ze echter de juiste input en je krijgt veel betere resultaten.

I use a trick with co-workers when we’re trying to decide where to eat for lunch and no one has any ideas. I recommend McDonald’s.

An interesting thing happens. Everyone unanimously agrees that we can’t possibly go to McDonald’s, and better lunch suggestions emerge. Magic!

— Jon Bell in McDonald’s Theory.

Het werkt vaak hetzelfde als je input wilt krijgen van een opdrachtgever voor een nieuwe site of app. Vaak krijg je betere input als je al wat gaat schetsen en dit als startpunt gebruikt voor het vervolg van een project. Deze schetsen zullen uiteraard worden afgeschoten (net als het idee om naar McDonalds te gaan) maar dan komt vaak wel naar boven waar het echt om draait in het project.